Robert Zandvliet en Harry Haarsma kozen als thema voor de expositie ‘Veronica’.
De vrouw die nietsvermoedend het zweet en bloed van Christus’ gelaat wiste terwijl hij zijn kruis de berg Golgotha opdroeg, kennen we tot op de dag van vandaag als Veronica. Zij dankt haar naam aan de doek waarmee ze zijn gezicht afveegde en zijn beeltenis ving: vera icon. Dit ‘ware beeld’ toont niet alleen het goddelijk gelaat, maar ook de stervende mens, aldus de overlevering.
De zoektocht naar het ware beeld is niet voorbehouden aan deze legende, het fascineert en voedt ook het kunstenaarschap van Robert Zandvliet en Harry Haarsma. Zij volgen elkaars werk al jaren en werken sinds 2009 in hetzelfde ateliercomplex. Dagelijks wisselen zij van gedachten over wat ze onder handen hebben en over wat hen beweegt. De Ketelfactory bood hen de kans hun gesprek voort te zetten op zaal.
Haarsma’s ontboekte boek ‘Veronica en Toptuig’ (2009-2011) vormt het vertrekpunt van de duotentoonstelling. Tussen hun ateliers lag de afgelopen maanden een schetsboek op tafel waarin zij beiden hun vondsten en inspiratiebronnen rondom Veronica verzamelden en rangschikten. Dit beeldend onderzoek is door Zandvliet uitgewerkt in een groot wandkleed en door Haarsma omgezet in enkele kleinere schilderijen.
Het schetsboekje wordt als publicatie gepresenteerd bij de opening van de tentoonstelling en is daarmee een onderdeel van de tentoonstelling.
Robert Zandvliet
Robert Zandvliet werd bekend met zijn grote doeken in brede kwaststreken die schilderkunstige genres als het stilleven en het landschap als vertrekpunt hebben. In zijn recente schilderijen zet Zandvliet een nieuwe stap in de exploratie van de schilderkunst. Concrete kunstwerken van onder andere Rembrandt, Hokusai en Pollock dienen nu als vertrekpunt in zijn onderzoek. Net als zijn eerdere werken balanceren deze schilderijen op de grens tussen figuratie en abstractie.
Harry Haarsma
Harry Haarsma paart zijn schilderkunst aan het maken van kunstenaarsboeken. Met een fijnzinnig gevoel voor wat buiten beeld toch van betekenis is, tekent en schildert Haarsma. In trefzekere lijnen en koele kleurvlakken weet hij deze onmiskenbare dubbelzinnigheid te vangen. Tegelijkertijd geeft hij ruim baan aan de menselijke maat der dingen, die hij binnen zijn boeken in poëtische beeldessays subtiel bevraagt.
distillatie ‘Vera icon, het ware beeld’
Datum: 15 januari 2012
Met medewerking van: Laurens ten Kate en Renée van Riessen
Laurens ten Kate: ‘De afgestane Christus’
Wie was Veronica en wat betekent het verhaal van haar ontmoeting met Jezus nog voor ons en voor de kunst? Hoe verloopt de zoektocht van Robert Zandvliet en Harry Haarsma naar ‘Veronica’ en kunnen zij een sluier oplichten van het ‘ware beeld’?
Filosoof Laurens ten Kate spreekt aan de hand van de tentoonstelling ‘Veronica’ over ware beelden als gevonden voorwerpen.
Renée van Riessen leest gedichten voor
“‘Laat me gaan’ – dat is wat ik vraag / en mijn hand knijpt hard in de tafel / waar jij zit, aan de andere kant.” Beginregels uit ‘Nunc dimittis’ van dichter en filosoof Renée van Riessen. Zij leest gedichten voor die ons meevoeren naar ‘Veronica’ en het ‘ware beeld’.
videoportret
publicatie
Uit de tekst van Laurens ten Kate: “Wie de beelden van ‘Veronica’ in zich opneemt, ziet twee kunstenaars aan het werk die niet alleen beelden weggeven; zij spelen niet alleen met een glimlach de Christusfiguur in de legende van de heilige doek. We zien tegelijkertijd twee hartstochtelijke verzamelaars bezig, ontvangers, ja dragers van beelden die anderen hen gaven. Ze spelen evengoed Veronica zelf, zoals wij allen Veronica spelen (als bezoekers van dit boekje, van de expositie) en bezocht worden door beelden die doorgegeven zijn, bewerkt, verknipt, gedraaid, overgeschilderd, bijeengezet om onverwachte verbindingen met elkaar aan te gaan.”
bestellen
artikelen
Kijken naar een lui kleed – Peter Henk Steenhuis in Trouw
Kijken naar een gefolterde rug – Peter Henk Steenhuis in Trouw
pers