‘Never a day without lines’ is een tentoonstellingsreeks in drie edities met als uitgangspunt ‘de tekening’ in de meest pure vorm en met een inhoudelijkheid die thuishoort bij de autonome kunst. De Ketelfactory heeft beeldend kunstenaars uitgenodigd bij wie de tekening centraal staat binnen het oeuvre. Van eind januari tot begin juli 2010 zijn in drie edities de werken van verschillende beeldend kunstenaars te zien. De inhoud, ‘het verhaal’ dat de kunstenaar wil vertellen, is bepalend voor de vorm waarin de tekening tot stand komt en het materiaal dat hiervoor gebruikt wordt. De tekening is binnen de beeldende kunst eigenlijk de meest ‘kwetsbare’ materiële vorm die een kunstenaar kan gebruiken. Hij of zij kan zich niet verschuilen achter indrukwekkend en esthetisch materiaalgebruik. Die ene lijn moet vorm geven aan wat het hoofd bedenkt. De tekening groeit bewust of onbewust vanuit een gedachte of een innerlijke wereld en krijgt vorm op een drager, zoals papier, doek of wand.
Roland Sohier ontmoet Harm Hajonides en Robbie Cornelissen in een tentoonstelling waarin zij de verschillende posities die zij met hun tekeningen innemen, tot elkaar laten verhouden. Vanuit het verlangen te komen tot een gonzende wisselwerking tussen de getoonde werken, worden in deze (onderzoeks-)tentoonstelling ogenschijnlijk tegenstrijdige elementen als illusie en tastbaarheid, fictie en werkelijkheid, twee- en driedimensionaliteit ingezet en uitgespeeld.
Roland Sohier
Roland Sohier maakt figuratieve tekeningen die hun licht laten schijnen op ‘de menselijke toestand’. In zijn werken figureren mannen en vrouwen van vlees en bloed, maar er is ook plaats voor clowns, kabouters en reuzen. Het gebruik van dergelijke (sprookjes-)figuren geeft Sohier de mogelijkheid de werkelijkheid vanuit een zijdeur te benaderen. Het gebruik van humor en een vleugje ironie geeft de soms zware thematiek enige lichtvoetigheid. In De Ketelfactory maakt Sohier een grote ‘site-specific’ muurcollage. In dit monumentale werk maakt hij gebruik van resten uit eerdere tekeningen-installaties. De flarden groeien uit tot een nieuw werk, waarin ook reeds bestaande tekeningen worden gemonteerd. Zijn werkwijze veroorzaakt een opeenstapeling van beeldende werkelijkheden. Het geheel noemt hij ‘WIJDBEENS’.
Robbie Cornelissen
“Alle ruimtes die Cornelissen tekent nemen een gedaante aan, een persoonlijkheid,” zegt Alex de Vries over het werk van Robbie Cornelissen. “Je hebt niet te doen met een dode structuur, maar met een levend organisme. Wat zich erin voordoet, is wat je er zelf in projecteert. Je brengt een stomme film tot leven.” In De Ketelfactory toont Robbie Cornelissen ruimtelijke tekeningen, zoals de immense ‘Wachtkamer’, een tekening waarin je kunt verblijven, waar de tijd is gestold in grafiet en die je kunt verlaten om je reis weer te vervolgen. Daarnaast is een serie recente kleine werken en schetsen te zien.
Harm Hajonides
“De tekening moet niet willen winnen,” zegt Harm Hajonides. “De tekening moet durven verliezen. De tekening is er niet om de kijker te overtuigen van zijn bestaansrecht. Tekeningen mogen op sommige momenten begeesterd en krachtig en jubelend jodelend zijn, op andere plekken binnen dezelfde tekening mogen zij gerust inzakken en slap monomaan voor zich uit krassen of ongeïnteresseerd heen en weer geveegd zijn, tot de punt versleten is. Tekeningen zijn niet groots, maar nog minder klein. Misschien zijn ze diffuus of nurks van verveling. Binnen een tekening worden nalatigheden niet weggepoetst met de bedoeling tot een product te komen dat staat als een huis. Dat huis is immers niet waar.” Harm Hajonides toont in De Ketelfactory nieuwe tekeningen en teksten.
distillatie ‘Je beleeft nog eens wat’
Datum: 25 april 2010
Met medewerking van: Gerben Schermer, Jos ten Berge en Gert van Dusseldorp
Gerben Schermer over tekening en papier
Gerben Schermer, directeur van het Holland Animation Festival, vertelt over zijn liefde voor de tekening en voor het papier. Daarnaast toont hij een persoonlijke filmselectie.
Jos ten Berge over ‘lijnen’
Kunsthistoricus Jos ten Berge gaat in op de vraag wat lijnen zoal kunnen doen met de kunstenaar en de beschouwer. Uitgaande van Paul Klee’s opmerkingen over het ‘mee uit wandelen nemen van lijnen’, blijken lijnen soms ook de kunstenaar mee uit wandelen te kunnen nemen. Is er misschien meer tussen pen en papier dan inkt alleen? Hebben lijnen een eigen wil?
Gert van Dusseldorp over orde en chaos
Mensen balanceren voortdurend op de lijn tussen maat en mateloosheid, logica en inspiratie, orde en chaos. Ofwel: tussen het Apollinische en Dionysische in. Beeldend vaktherapeut Gert van Dusseldorp benadert de delende en verbindende lijn vanuit de beeldende therapie en psychiatrie.
videoportret
publicatie
Uit het essay van Alex de Vries: “Hajonides, Cornelissen en Sohier staan als driemanschap voor een ontwikkeling van de tekenkunst die de discipline als zodanig overstijgt. Je ziet sculptuur, architectuur en schilderkunst worden verenigd in een uitdrukkingsmiddel dat zo direct en persoonlijk is, dat er weerstand aan bieden zinloos is. Het kunstenaarschap wordt in hun tekeningen tot de essentie teruggebracht: handschrift en verbeeldingskracht. Ze tekenen op het scherpst van de snede. Ze zijn voortdurend en garde.”
bestellen
pers